Niewolnica zmysłów

^reżyseria Jan Pawłowski
^scenariusz Kazimierz Hulewicz
^zdjęcia Jan Skarbek-Malczewski
^wykonawcy Pola Negri, Wojciech Brydziński, Władysław Szczawiński, Karol Knake-Karliński

WŁADYSŁAW JEWSIEWICKI, POLSKA KINEMATOGRAFIA W OKRESIE FILMU NIEMEGO, ŁÓDŹ 1966

Jak głosiła reklama, film "Niewolnica zmysłów" miał zapoczątkować polską złotą serię filmów wytwórni "Sfinks" Aleksandra Hertza. Wykonanie roli głównej powierzono piętnastoletniej Apolonii Chałupiec, wychowance szkoły baletowej. (…) Pseudonim Pola Negri stał się jej drugim nazwiskiem. (…) Hertz zorientował się szybko w niepospolitych zdolnościach aktorskich Poli Negri.

Scenariusz filmu przyniosła Hertzowi sama Pola. (…) Była to historia pięknej ale biednej dziewczyny, która dzięki wybitnym zdolnościom wysuwa się na czoło pewnego zespołu baletowego. Porzuca wówczas dom swego ojca ślusarza, rezygnuje z miłości swego partnera z zespołu i staje się kochanką bogatego wielbiciela prowadząc życie wystawne. W końcu ginie, zasztyletowana na scenie przez swego zazdrosnego partnera.

Film „Niewolnica zmysłów”, długości 1.100 m, został zakupiony przez moskiewską filię braci Pathé. Pod tytułem "Raba strastiej, raba poroka" był wyświetlany w Rosji, gdzie cieszył się dużym powodzeniem. Polę Negri, która stała się pierwszą polską gwiazdą filmową, anonsowano jako rosyjską Astę Nielsen, nazywano ją także "polską bosonożką" (z uwagi na tańce boso).